تاریخ انتشار :
راهنمای جامع سندروم پریفورمیس: از تشخیص تا درمان
▎آناتومی و سندرم پریفورمیس
عضله پریفورمیس از سطح داخلی لگن و مهره‌های ۲، ۳ و ۴ ساکروم منشا گرفته و پس از عبور از سوراخ سیاتیک بزرگ به تروکانتر بزرگ استخوان ران متصل میشود. عصب سیاتیک، بزرگ‌ترین عصب بدن، از این ناحیه عبور می‌کند و ممکن است تحت تأثیر اسپاسم یا التهاب ماهیچه پریفورمیس قرار گیرد.
درگیری عصب سیاتیک حین عبور از سوراخ سیاتیک بزرگ که در اثر فشار ناشی از انقباض عضله پریفورمیس ایجاد میشود، سندروم پریفورمیس نامیده میشود. این عارضه ۰/۳ تا ۶ درصد از کل بیماران کمر دردی را شامل میشود و نسبت آن در خانم‌ها به آقایان ۱:۶ است. این مشکل بیشتر در سنین میانسالی (۳۰ تا ۵۰ سال) دیده میشود.
▎علل سندرم پریفورمیس
علت اصلی این عارضه مشخص نیست، اما هر عاملی که باعث آسیب به عضله پریفورمیس و ایجاد التهاب یا اسپاسم در آن شود، می‌تواند منشا این عارضه باشد. از جمله این عوامل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
• تروما و ضربه مستقیم به باسن
• اختلالات مفصل لگن
• مشکلات عضلانی در مفصل لگن یا ران
• فعالیت‌های تکراری که باعث فشار بر روی این عضله میشود، مانند برخی مشاغل و فعالیت‌های ورزشی
▎علائم سندرم پریفورمیس
شایع‌ترین علائم این سندرم شامل موارد زیر است:
• درد در ناحیه گلوتئال: درد در ناحیه کمر و باسن که در نشستن‌های طولانی، راه رفتن یا دویدن بدتر میشود و ممکن است به سمت پایین پا گسترش یابد.
• بی‌حسی و گزگز: احساس بی‌حسی یا گزگز در ناحیه پا، به‌ویژه در ران و قسمت پشتی پا.
• ضعف در پا: ضعف در حرکت پا و مشکل در ایستادن یا نشستن برای مدت طولانی.
این علائم که در مسیر عصب سیاتیک عبور می‌کند مشابه علائم درد سیاتیک (سیاتیکا) است و ممکن است با تشخیص درگیری‌های دیسک و سیاتیک اشتباه گرفته شود. بنابراین، نیاز به ارزیابی و معاینات بالینی دقیق توسط فیزیوتراپیست وجود دارد.
تشخیص سندروم پریفورمیس:
در این سندروم به دلیل وجود علايم سیاتیکا در بسیاری از موارد با درگیری های عصب سیاتیک که ناشی که فتخ دیسک های کمری است اشتباه گرفته میشود.
پزشک و درمانگر باید با معاینات کامل و دقیق در ناحیه های کمری و لگن و بررسی دقیق علایم شما و انجام تست های دقیق تشخیصی، تشخیص دهد که ایا علایم سیاتیک شما ناشی از دیسکوپاتی است یا به دلیل گیر افتادن عصب در این سندروم است.
استفاده از MRI و نوار عصب عضله ممکن است کمک کننده باشد و به تشخیص دقیق تر منجر شود.
▎درمان سندرم پریفورمیس
در موارد حاد، درمان‌های زیر توصیه میشود:
1. استراحت: پرهیز از فعالیت‌هایی که باعث فشار بیشتر بر روی عضله میشود.
2. یخ درمانی: استفاده از یخ در ناحیه دردناک به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه برای کاهش التهاب و درد.
3. داروهای ضد التهابی: با تشخیص پزشک.
فیزیوتراپی یک جزء کلیدی برای درمان این اختلالات است و معمولاً باعث رفع کامل علائم میشود. فیزیوتراپیست با تشخیص درست علت ایجاد مشکل، اقدام به درمان می‌نماید. روش‌های درمانی شامل:
• تکنیک‌های منوال‌تراپی
• تمرینات تقویتی و کششی
• ماساژ و تکنیک‌های آزادسازی عضله
• درمان با سوزن خشک و الکترواکوپانکچر
▎پیشگیری از سندرم پریفورمیس
برای جلوگیری از این عارضه، رعایت نکات زیر توصیه میشود:
• ورزش منظم: تقویت عضلات برای حفظ سلامت آن‌ها.
• رعایت پاسچر صحیح: هنگام نشستن، ایستادن، رانندگی و راه رفتن.
• تغییر وضعیت: استراحت و تغییر وضعیت در طول فعالیت‌های طولانی نشستن یا ایستادن.
• اجتناب از حرکات ناگهانی: گرم کردن قبل از تمرینات ورزشی.
• استفاده از کفش‌های مناسب: برای پیاده‌روی.
رعایت نکات و آموزش‌هایی که در حین درمان به شما داده میشود، مانع از بازگشت این مشکل خواهد شد.
اگر فکر می‌کنید ممکن است دچار این عارضه شده باشید، ما در کلینیک فیزیوتراپی هیرمان آماده‌ایم تا برای تشخیص و درمان این عارضه به شما کمک کنیم. ما به شما کمک خواهیم کرد داستان جدیدی از سلامتی بنویسید.
